Nationale Parken in Ecuador, Beschermde Gebieden en Flora- en Faunareservaten

Ecuador, een land met een ongeëvenaarde natuurlijke rijkdom, herbergt enkele van de meest gevarieerde en goed bewaarde ecosystemen ter wereld. Deze diversiteit komt schitterend tot uiting in de nationale parken, die niet alleen essentieel zijn voor de bescherming van unieke soorten in de wereld, maar ook als toeristische attracties die onvergetelijke ervaringen bieden aan alle bezoekers.

Geschiedenis van Nationale Parken in Ecuador

Het Nationale Systeem van Beschermde Gebieden van Ecuador (SNAP) omvat meer dan 26 miljoen hectare, wat neerkomt op 19,42% van het grondgebied van het land, volgens cijfers uit 2022. Deze uitgebreide dekking weerspiegelt de rijke biodiversiteit die Ecuador kenmerkt, gelegen in een bevoorrechte zone van de planeet.

Het hoofddoel van SNAP is het behoud van biologische diversiteit en het waarborgen van de werking van ecosystemen. Om dit te bereiken, is het systeem gestructureerd in subsystemen die staats-, gedecentraliseerde autonome, gemeenschaps- en privégebieden omvatten.

Al deze inspanningen zijn gericht op het beschermen, beheren en duurzaam benutten van biodiversiteit, terwijl ook de verbinding tussen verschillende ecosystemen, zowel terrestrisch, insulair als marien, wordt bevorderd, waarbij altijd de rechten van de natuur worden gerespecteerd. Het beheer van SNAP ligt bij de staat, die ook de nodige financiering biedt voor het onderhoud ervan en de actieve deelname van inheemse gemeenschappen in het beheer ervan bevordert.

In 2023 omvat SNAP 76 beschermde gebieden in het hele land, waaronder de lijst van nationale parken in Ecuador, reservaten en wildreservaten, elk met hun eigen conservatiecategorie. Het Galapagos Marine Reserve is het grootste, met een oppervlakte van ongeveer 14 miljoen hectare, gevolgd door het Brotherhood Marine Reserve en Nationaal Park Yasuni. Nationaal Park Sangay is opmerkelijk vanwege de grootste diversiteit aan ecosystemen, gevolgd door Nationaal Park Podocarpus en het Nationaal Park Cajas, dat een van de meest bezochte parken is.

De verdeling van beschermde gebieden per natuurlijke regio toont aan dat 99,8% van de Insulaire regio, 7,95% van de Kust, 9,51% van de Sierra en 27,8% van de Amazone beschermd zijn. De grootste uitbreiding van beschermde gebieden bevindt zich in de mariene zone, gevolgd door de Amazone, de Galapagos, de Sierra en ten slotte de Kust.

In 2023 is 20,60% van het grondgebied van Ecuador, inclusief zowel landgebieden als de Galapagos, beschermd, samen met 19,15% van de mariene gebieden. Natuurbescherming in het land is gebaseerd op de Grondwet van Ecuador van 1998 en werd bevestigd in de Grondwet van 2008, waarbij SNAP werd gevestigd als een essentiële strategie voor milieubescherming die de vier geografische regio’s van Ecuador omvat.

Oprichting en Historische Bescherming

De geschiedenis van natuurbescherming in Ecuador begon in 1934 met de invoering van de eerste wetten om het unieke ecosysteem van de Galapagos-eilanden en hun endemische soorten te beschermen. Deze eerste inspanning werd uitgebreid in 1959 met de oprichting van Nationaal Park Galapagos, gevolgd door het Pululahua Geobotanisch Reservaat in 1966 en het Ecologisch Reservaat Cotacachi-Cayapas in 1968. Pas in 1976 werd een institutionele benadering van natuurbescherming geformaliseerd, waarbij een verschuiving plaatsvond van een commerciële benadering naar biodiversiteitsbescherming. Deze verschuiving werd bekrachtigd met de Bos- en Natuurbeschermingswet van 1981, die nog steeds van kracht is.

In 1989 werd een tweede strategie bevorderd om het Nationale Systeem van Beschermde Gebieden (SNAP) te integreren in de territoriale planning en gemeenschapsdeelname in het beheer van beschermde gebieden te stimuleren. Naar aanleiding van deze strategieën werd in 1991 het Ecuadoraanse Instituut voor Bos- en Natuurbescherming en Dierenwelzijn (INEFAN) opgericht, verbonden aan het Ministerie van Landbouw en Veeteelt. Later formuleerde de Milieuadviescommissie beleid dat leidde tot de oprichting van het Ministerie van Milieu in 1996, waarmee de rol van de overheid in natuurbescherming werd verankerd.

De grondwet van 1998 speelde een cruciale rol in het institutionaliseren van SNAP, waarbij de nadruk werd gelegd op het belang van biodiversiteit en ecologische bescherming. De grondwet van 2008 bevestigde deze principes en definieerde SNAP als een systeem dat bestaat uit staats-, gedecentraliseerde autonome, gemeenschaps- en privésubsystemen, met de staat als de belangrijkste regelgever en promotor van natuurbescherming.

Lijst van Nationale Parken in Ecuador

Algemene Kenmerken van Nationale Parken

De nationale parken van Ecuador omvatten een breed scala aan ecosystemen, van de regenwouden van de Amazone tot de páramo’s in de Andes en oceaan eilanden. Deze diversiteit biedt onderdak aan een indrukwekkende variëteit aan flora en fauna, waarvan vele endemisch zijn. Bovendien herbergen de parken ook plaatsen van cultureel en archeologisch belang, als getuigenis van de oude beschavingen die ooit in deze gebieden leefden.

Totale Oppervlakte van Beschermde Gebieden

Regio Insulaire Kust Sierra Amazone
Percentage van beschermde gebieden 99,8% 7,95% 9,51% 27,8%

Classificatie van het Nationale Systeem van Beschermde Gebieden in Ecuador en Beheercategorieën

Nationale Parken

Dit zijn uitgestrekte natuurlijke gebieden, zowel terrestrisch als marien, met meer dan 10.000 hectare. Ze bevinden zich in natuurlijke of licht gewijzigde staat en hebben weinig menselijke aanwezigheid. Ze kunnen historische en culturele bezienswaardigheden omvatten en worden gekenmerkt door hun diversiteit aan soorten en genetische hulpbronnen. Deze parken zijn essentieel voor onderzoek, milieubewaking, ecotoerisme en natuurbehoud.

Biologische Reservaten

Deze vormen natuurlijke gebieden die intacte of sterk behouden ecosystemen of micro-ecosystemen beschermen, met een hoge diversiteit aan soorten. Hun belangrijkste doel is het behoud van ecosystemen en soorten, waarbij onderzoek een prioriteit is en het gebruik van natuurlijke hulpbronnen zeer beperkt is.

Ecologische Reservaten

Dit zijn gebieden van nationaal of regionaal belang die een of meer ecosystemen omvatten met minimale menselijke interventie. Hun doel is het behoud van genetische diversiteit, landschappelijke schoonheid en het reguleren van het milieu voor onderzoek en milieueducatie. Ze staan recreatie en ecotoerisme toe, mits dit verenigbaar is met hun doelstellingen.

Geobotanische Reservaten

Gebieden aangewezen om wilde flora en opmerkelijke geologische hulpbronnen te behouden, waarbij de instandhouding van diverse ecosystemen en landschappen wordt bevorderd. Ze moedigen het herstel van aangetaste gebieden aan en bieden mogelijkheden voor toerisme en culturele educatie.

Fauna- en Flora-Productiereservaat

Aangewezen zones voor de bescherming en het beheer van wilde soorten met economische waarde of voor het levensonderhoud van inheemse gemeenschappen. Ze bevorderen onderzoek en duurzame ontwikkeling van wilde fauna voor activiteiten zoals sportjacht en staan toegang voor bezoekers toe onder specifieke regelgeving.

Wildreservaat

Dit zijn kleinere gebieden, terrestrisch of marien, die ecosystemen of habitats beschermen die belangrijk zijn voor het behoud van belangrijke soorten. Ze streven ernaar het voortbestaan van bedreigde soorten te waarborgen en hun langdurige bescherming mogelijk te maken.

Marine Reservaat

Omvat mariene gebieden binnen een afgebakende grens, inclusief de waterkolom, de zeebodem en de ondergrond, waar menselijke activiteiten, zoals visserij, strikt worden gereguleerd om aan de beschermingsdoelstellingen te voldoen.

Nationale Recreatiezone

Deze gebieden bieden natuurlijke landschappen van landschappelijke, educatieve, toeristische en recreatieve waarde. Ze ondersteunen toeristische activiteiten en dragen bij aan de lokale ontwikkeling op basis van natuurgericht toerisme.
Elke categorie heeft een specifiek doel, variërend van strikt behoud van biodiversiteit en ecosystemen tot de bevordering van milieueducatie, duurzaam toerisme en wetenschappelijk onderzoek.

Grootte van Beschermde Gebieden in Nationale Parken in Ecuador

Hieronder staan de Ecuadoraanse nationale parken gerangschikt van groot naar klein op basis van beschermd gebied:

Naam Jaar Provincie Oppervlakte (ha) Officiële Wijzigingsregister (Datum)
Nationaal Park Yasuni 1979 Orellana, Pastaza 1,029,566.32 Officiële Register Nr. 408 van 02/04/1990 Officiële Register Nr. 937 van 18/05/1992
Nationaal Park Galapagos 1959 Galapagos, Marine Gebied 789,088.151
Nationaal Park Cayambe-Coca 1970 Imbabura, Pichincha, Sucumbíos, Napo 408,284.5 Officiële Register Nr. 69 van 20/11/1979 Officiële Register Nr. 283 van 21/09/2010
Nationaal Park Sangay 1975 Azuay, Cañar, Chimborazo, Morona Santiago, Tungurahua 486,612.53 Officiële Register Nr. 69 van 20/11/1979 Officiële Register Nr. 939 van 20/05/1992 Officiële Register Nr. 330 van 07/05/2004
Nationaal Park Cotacachi-Cayapas 1968 Esmeraldas, Imbabura 260,961.46 Officiële Register Nr. 69 van 20/11/1979; Officiële Register Nr. 711 van 11/25; Ministerieel Besluit Nr. 072 van augustus 2017
Nationaal Park Llanganates 1996 Cotopaxi, Tungurahua, Pastaza, Napo 219,918.58 Onveranderd
Nationaal Park Sumaco Napo-Galeras 1994 Napo, Orellana, Sucumbíos 206,161.74 Onveranderd
Nationaal Park Cajas 1977 Azuay 29,389.37 Officiële Register Nr. 69 van 20/11/1979 Officiële Register Nr. 02 van 17/01/2003
Nationaal Park Cotopaxi 1975 Cotopaxi, Napo, Pichincha 32,271.71 Officiële Register Nr. 69 van 20/11/1979 Officiële Register Nr. 10 van 23/08/1996
Nationaal Park Río Negro-Sopladora 2018 Azuay, Morona Santiago 30,616.27 Onveranderd
Nationaal Park Machalilla 1979 Manabí, Santa Elena, Eilanden 40,816.40 Officiële Register Nr. 472 van 29/06/1994
Nationaal Park Yacurí 2010 Loja, Zamora Chinchipe 42,888.34 Onveranderd
Nationaal Park Podocarpus 1983 Zamora Chinchipe, Loja 138,492.58 Onveranderd
Nationaal Park Antisana 1993 Napo, Pichincha 120,581.27 Ministerieel Besluit Nr. 20 van 20/07/2021

Zie ook