Nationaal Park Abel Tasman, Nieuw-Zeeland

Het Nationaal Park Abel Tasman ligt aan de noordpunt van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland en beslaat een oppervlakte van 237,1 km² (91,5 vierkante mijl). Het is het kleinste nationale park van het land. Ondanks zijn grootte is het een van de meest bezochte parken, vooral vanwege de populariteit van het Abel Tasman Coast Track, een pad dat 60 km (37 mijl) langs de kustgebieden ten oosten en noorden van het park loopt.

Het gebied is al ongeveer 700 jaar bewoond door mensen. Er zijn bewijzen van de eerste Māori iwi, zoals Waitaha en Rapuwai, in de vroege periodes van de Māori-bewoning in Nieuw-Zeeland. Met de komst van Europeanen in de 19e eeuw onderging het gebied ingrijpende veranderingen door ontbossing, landbouw en steengroeven. Hierdoor is het een van de meest veranderde nationale parken in het land, en het beheer is grotendeels gericht op de regeneratie en herstel van het oorspronkelijke ecosysteem.

Het park werd opgericht in 1942 ter herdenking van de 300e verjaardag van Abel Tasman’s bezoek aan Nieuw-Zeeland in 1642, toen hij als eerste Europeaan de eilanden zag. Sindsdien is het park geleidelijk uitgebreid, met de meest recente toevoeging van 7 hectare (17 acres) bij Awaroa Inlet, die werd gerealiseerd door een succesvolle crowdfundingcampagne.

Geschiedenis van Nationaal Park Abel Tasman

Het kustgebied van wat nu Nationaal Park Abel Tasman is, werd honderden jaren lang bewoond door Māori voordat de Europeanen arriveerden. De Māori bewoonden het gebied seizoensgebonden en permanent, waarbij ze voedsel verzamelden uit de bossen, estuaria en lokale wateren, en kūmara teelden.

Historische gegevens geven aan dat Pohea, die rond 1450 vanuit het Whanganui-gebied reisde, een pā stichtte bij Auckland Point. Vanaf het midden van de 16e eeuw werd het gebied bewoond door de Muaūpoko-stam (voorheen bekend als Ngāi Tara) tot het begin van de 17e eeuw, toen zij werden verdreven door Ngāti Tūmatakōkiri. Deze laatste stam was aanwezig toen Abel Tasman in 1642 bij Golden Bay/Mohua aankwam.

Oprichting van het park

Het park werd opgericht in 1942, grotendeels dankzij de inspanningen van ornitholoog en auteur Pérrine Moncrieff, die vocht om land te reserveren voor de oprichting van het park. Moncrieff was lid van het parkbestuur van 1943 tot 1974.

Het park werd officieel geopend op 18 december 1942, ter herdenking van de 300e verjaardag van Abel Tasman’s bezoek. Onder de aanwezigen bij de openingsceremonie in Tarakohe was Charles van der Plas, persoonlijk vertegenwoordiger van koningin Wilhelmina van Nederland, die tot beschermheer van het park werd benoemd.

Het idee voor het park werd overwogen sinds juni 1938. De Kroon reserveerde 15.225 hectare (37.622 acres), waaronder 8.900 hectare (21.900 acres) voorgesteld staatsbos, 5.809 hectare (14.354 acres) kroondomeinen, en 554 hectare (1.368 acres) andere reservegebieden voor het nationale park. De Golden Bay Cement Company schonk het land waar het Abel Tasman-monument en een gedenkplaat zijn gevestigd. Het belangrijkste historische belang van het gebied omvat de bezoeken van Tasman in 1642, D’Urville in 1827, en de barques Whitby en Will Watch van de New Zealand Company, en de brig Arrow in 1841. Het gebied had ook een belangrijke botanische waarde.

Uitbreiding

In 1946 had het park een oppervlakte van 15.534 hectare (38.386 acres) bereikt met aanvullende grondaankopen. Nog eens 844 hectare (2.085 acres) in Tōtaranui, voorheen eigendom van William Gibbs, werden in 1949 verworven van JS Campbell en toegevoegd aan het park. Sindsdien is er ongeveer 6.100 hectare (15.000 acres) toegevoegd. In 2008 werd nog eens 7,9 km² (790 ha; 3,1 vierkante mijl), inclusief het voorheen particuliere land bekend als Hadfields Clearing, toegevoegd aan het park.

In 2016 kochten Nieuw-Zeelanders nog eens 7 hectare (17 acres) bij Awaroa Inlet via een crowdfundingcampagne. Ondanks zijn kleinere omvang, is het het kleinste beschermde gebied in het land en is het van groot belang, samen met Tongariro Nationaal Park.

Geschiedenis van de Māori in Nieuw-Zeeland

Gedurende minstens 500 jaar bewoonden de Māori de kust van Abel Tasman, waarbij ze voedsel verzamelden uit de zee, estuaria en bossen, en kumara verbouwden in geschikte gebieden. Het grootste deel van de bewoning was seizoensgebonden, maar sommige locaties in het Awaroa-estuarium waren permanent.

Het Ngati Tumatakokiri-volk woonde in het gebied toen, op 18 december 1642, de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman zijn twee schepen voor anker legde nabij Wainui in Mohua (Golden Bay), en zo de eerste Europeaan werd die Aotearoa – Nieuw-Zeeland bezocht. Bij een confrontatie met de lokale bevolking verloor hij vier bemanningsleden en zette hij zijn reis al snel voort.

Permanente Europese vestiging begon rond 1855. Kolonisten kapten bossen, bouwden schepen, groeven graniet op en verbrandden heuvels om weiden te creëren. Er was een periode van welvaart, maar al snel raakten de gemakkelijk toegankelijke houtvoorraden uitgeput en raakte het land overwoekerd door onkruid. Er is nu weinig meer over van hun inspanningen.

De bezorgdheid over het vooruitzicht van meer ontbossing langs de kust leidde tot een campagne om 15.000 hectare kroondomeinen in te stellen als een nationaal park. Een petitie aan de regering stelde de naam Abel Tasman voor het park voor, dat officieel werd geopend in 1942, op de 300e verjaardag van zijn bezoek.

Janszoon Project

In 2012 werd het Janszoon Project opgericht, een particulier gefinancierde trust met als doel het herstel van de ecosystemen in het park. De naam is geïnspireerd op de tweede naam van Abel Tasman, Janszoon. De trust streeft ernaar het herstel te voltooien ter gelegenheid van de 400e verjaardag van Tasmans bezoek en het eeuwfeest van het park in 2042.

In samenwerking met het Department of Conservation ontwikkelde het Janszoon Project een gratis virtueel bezoekerscentrum dat kan worden gedownload op smartphones en tablets. De app biedt gedetailleerde informatie over de geschiedenis, flora, fauna, bezienswaardigheden en weersomstandigheden van het park, evenals wandelroutes en getijdenschema’s.

Aanbevolen Excursies en Activiteiten

Wat te Zien en Doen in Nationaal Park Abel Tasman, Nieuw-Zeeland

Ontdek spannende buitenactiviteiten: opwindende kajaktochten, kustwandelingen, de aquatische dieren in de regio, en de meest exotische stranden.

Abel Tasman Coast Track

Een van de meest opmerkelijke en populaire wandelingen in Nieuw-Zeeland is de Abel Tasman Coast Track, die zich uitstrekt over ongeveer 60 km en begint in het charmante kustplaatsje Marahau. Dit pad voert je door weelderige inheemse bossen en langs gouden zandstranden, wat een unieke zintuiglijke ervaring biedt. Het vogelgezang, een resultaat van de voortdurende herstelinspanningen van de lokale gemeenschap en iwi, omringt je in een betoverende sfeer.

Deze wandeling is het hele jaar door werkelijk buitengewoon, maar wordt het best beleefd tijdens een meerdaags avontuur. Je kunt overnachten in lodges, campings of strandhutten van de DOC, waarbij je je onderdompelt in de rust van de natuur voordat je de volgende dag je schilderachtige reis voortzet. Voor degenen met minder tijd zijn er opties voor wandelingen gecombineerd met kajakken of halve en hele dagtochten per boot beschikbaar.

Als je de kans hebt, raad ik aan een korte omweg te maken naar Cleopatra’s Pools. Daar kun je van een met mos bedekte natuurlijke waterglijbaan glijden in kristalheldere rotsbaden, een ervaring die je echt verbindt met de pure schoonheid van deze natuurlijke omgeving.

Tonga Island Marine Reserve

Tonga Island Marine Reserve is een toevluchtsoord voor natuurliefhebbers en biedt unieke ervaringen om de mariene biodiversiteit te observeren.

Bij Tonga kun je genieten van activiteiten zoals begeleid kajakken, snorkelen, eco-tours en schilderachtige boottochten. Een van de beste plekken om te snorkelen is tussen Tonga Quarry en Foul Point, waar het heldere water je in staat stelt het onderwaterleven tussen de rotsen te observeren. Duiken in de rifsystemen rond het eiland biedt ontmoetingen van dichtbij met rode krabben, kreeften, snapper en heremietkreeften die de onderwatergrotten en spleten bewonen.

De fauna van het reservaat omvat kleine blauwe pinguïns, aalscholvers, jan-van-genten en dolfijnen. Daarnaast zijn bij Tonga en Pinnacle Islands, natuurreservaten de thuisbasis van speelse zeehondenpups, zichtbaar vanaf het water in boten of kajaks. Het is cruciaal om de dieren in het wild te respecteren door voldoende afstand te bewaren en te observeren zonder direct in contact te komen met de dieren of hun natuurlijke omgeving te verstoren, en te onthouden dat de flora en fauna volledig beschermd zijn door wetten die aanraken, verstoren of het verwijderen van natuurlijke elementen uit het reservaat verbieden.

Split Apple Rock

Split Apple Rock ligt tussen Kaiteriteri en Marahau en dient als toegangspoort tot Nationaal Park Abel Tasman.

Het is een werkelijk prachtig herkenningspunt dat kan wedijveren met de natuurlijke wonderen van de wereld. De exacte formatie van Toka Ngawhā (Split Apple Rock) is een must-see. Wetenschappers geloven dat de rots is gespleten door een natuurlijk fenomeen genaamd ijswiggen, waarbij water in de scheuren van de rots sijpelde en vervolgens bevroor, uitzette en de rots deed splijten. Volgens de Māori-legende echter, werd de rots gespleten toen de God van de Oceaan en de God van de Aarde vochten om het bezit ervan, omdat het tegelijkertijd in de oceaan en op het land lag.

Tonga Arches

De Tonga Arches zijn een ander iconisch herkenningspunt in Abel Tasman, samen met de rotsformaties in Anapai Bay en Elephant Rock in Anchorage. Deze locaties kunnen worden verkend tijdens een wandeling op het kustpad, een schilderachtige boottocht of een spannende kajaktocht.

Canyoning in Tasman Canyons

Afdalen in de canyon in het nationale park is een andere charmante, maar uitdagende activiteit. Binnen het park kun je een avontuur beleven door te abseilen in granieten canyons, canyoning in de Tasman Canyons terwijl je ongerepte regenwoudhellingen doorkruist vol met rijke kliffen en afdalingen in poelen en natuurlijke watergaten.

Deze activiteit moet worden uitgevoerd met een gids.

Kayakken en Kanoën in het Kristalheldere Tasman Bay

Het hele jaar door zijn de kristalheldere wateren van Tasman Bay bezaaid met kajaks, met mensen die de verborgen baaien en bogen langs de uitgestrekte kustlijn verkennen. Veel van dit idyllische landschap is niet zichtbaar vanaf het land, waardoor er talloze ontdekkingen te maken zijn. Je kunt de reis in je eigen tempo beleven met een Freedom-verhuur, stoppen voor een picknick op een goudkleurig zandstrand, of deelnemen aan een van de begeleide tochten om meer te weten te komen over de unieke geschiedenis van dit buitengewone kustparadijs.

Schilderachtige Vlucht

Neem een ander perspectief door over Nationaal Park Abel Tasman te vliegen. Er zijn spannende excursies die over het beschermde gebied vliegen, waardoor je het landschap, de stranden en de weelderige vegetatie vanuit de lucht kunt observeren, wat een prachtig contrast biedt terwijl je eroverheen vliegt. Je zult een perfect uitzicht hebben op de regio, met zicht op de goudkleurige zandstranden, inheemse struiken, talrijke baaien en lagunes.

Boottochten

Boottochten in Nationaal Park Abel Tasman bieden toegang tot afgelegen en minder toegankelijke plekken met gouden stranden en inheemse fauna, zoals zeehonden die duiken in het Tonga Island Marine Reserve. Er zijn zeilboot- en catamaranuitstapjes beschikbaar, evenals halve dag bootexcursies gecombineerd met wandelingen om afgelegen plekken te bereiken en het omliggende terrein te verkennen.

De Kust Verkennen in een Māori Kano (Waka)

Het navigeren langs de kust van Abel Tasman in Nieuw-Zeeland in een waka (Māori kano) biedt een diep verrijkende ervaring die avontuur en cultuur combineert. "Waka Abel Tasman" biedt enkel- of dubbelromp kano’s om de verbluffende geografie van de regio te verkennen, inclusief passages tussen eilanden en beroemde bezienswaardigheden zoals Toka Ngawhā (Split Apple Rock). Deze ervaring valt op niet alleen vanwege de schoonheid van de omgeving, maar ook door de manaakitanga, een Māori-concept dat gastvrijheid of vrijgevigheid betekent, dat de houding van de gidsen doordringt. Terwijl deelnemers door het kristalheldere water peddelen, delen de gidsen fascinerende verhalen over de geschiedenis van Abel Tasman, waardoor de ervaring wordt verrijkt met hun kennis en respect voor de Māori-cultuur en tradities. Deze activiteit is niet alleen een schilderachtige tocht, maar een onderdompeling in de geschiedenis en waarden van de Māori, die een unieke en waardevolle kijk op het erfgoed van Nieuw-Zeeland biedt.

Ingangen van het Park

Kaiteriteri, Marahau en Motueka dienen als toegangspoorten tot het beschermde gebied van Abel Tasman, waarbij elke locatie zijn eigen bijzondere charme heeft.

Je kunt het avontuur van het verkennen van het nationale park beginnen in Motueka door de weekend ambachtsmarkten te bezoeken, deel te nemen aan activiteiten zoals skydiven, of te genieten van een maaltijd in de beroemde Toad Hall.

Als je iets anders wilt proberen, biedt Marahau paardrijden op het strand aan en kun je daarna dineren in de openlucht taverne aan zee bij Hooked.

Als je zin hebt in zwemmen, kajakken of wateractiviteiten, kun je naar de kristalheldere lagune van Kaiteriteri gaan, waar ook korte wandelingen naar de pittoreske uitkijkplatforms in het bos mogelijk zijn.

Lokale Keuken

De regio van Nationaal Park Abel Tasman staat bekend om zijn verse en smakelijke eten, met de nadruk op lokale producten en vers gevangen zeevruchten. Typische gerechten zijn onder andere lekkernijen zoals verse witvis vergezeld van zeevruchten, verse salades met lokale tuinproducten, en de traditionele "hangi," een Māori-kookmethode waarbij voedsel ondergronds wordt gekookt, wat rokerige en smaakvolle gerechten oplevert.

En natuurlijk, vergeet niet om kiwi’s te proberen! Deze Nieuw-Zeelandse vrucht is een integraal onderdeel van de culinaire ervaring in de regio.

Fauna van Abel Tasman

Meer dan 70 vogelsoorten zijn gedocumenteerd in het park. Regelmatig waargenomen vogels zijn onder andere stormvogels, aalscholvers, pinguïns, meeuwen, sternen en reigers. Naast vogels kunnen ook buidelratten, wilde zwijnen, herten en geiten worden gespot.

Het vogelleven is opmerkelijk, mede dankzij D’Urville, die kokako ontdekte op het Zuidereiland in de bossen rond Torrent Bay. Dit draagt bij aan de toeristische attracties van Nationaal Park Abel Tasman. Verschillende inheemse vogelsoorten zijn verdwenen, maar de korimako (bellbird), piwakawaka (fantail), kererū (duif) en tūī blijven de belangrijkste bosvogels. Rondom de stranden, estuaria en wetlands zijn pukeko veelvoorkomend.

Een verscheidenheid aan waadvogels speurt de estuaria af op zoek naar vis en schelpdieren, terwijl je op zee albatrossen, aalscholvers en sternen kunt zien duiken naar voedsel. Kleine pinguïns voeden zich overdag op zee en keren ‘s nachts terug naar hun holen op de eilanden van het park.

In 2007 werd de Abel Tasman Birdsong Trust opgericht, met als visie het herstellen van de bossen en stranden van Abel Tasman naar hun oorspronkelijke staat gevuld met vogelgezang. Je kunt de vallen voor marterachtigen en buidelratten van de Trust zien op of nabij het pad bij Torrent Bay. Vrijwilligers controleren regelmatig de vallen, dus raak ze niet aan, en als je een dood dier ziet, meld dit dan aan de eerstvolgende DOC-ranger die je tegenkomt.

Flora van Abel Tasman

Hoewel een groot deel van het park bedekt is met graslanden of struiken, bevatten de vallei-gebieden bossen met rātā, mataī, miro en hinau.

De ondergrond van Nationaal Park Abel Tasman bestaat voornamelijk uit Separation Point-graniet. De fysieke en chemische eigenschappen van dit graniet bepalen de aard van de bosbedekking en details zoals de kleur van de stranden en de stroombedden.

Bodems die zijn afgeleid van graniet zijn relatief voedselarm, maar de vochtige ravijnen net boven zeeniveau ondersteunen rijke bossen. Hoewel veel bomen werden gekapt tijdens het molentijdperk, is er nog steeds een weelderige ondergroei van bomen en struiken, boomvarens, kiekie en supplejack, waarbij de ravijnen het voortouw nemen in het regeneratieproces.

Zwarte beuk is de dominante soort op de droge richels en voorgebergten nabij de zee, terwijl harde beuk overheerst verder landinwaarts, waar meer vocht beschikbaar is. Kanuka verschijnt in gebieden waar er plotselinge veranderingen in het landschap zijn of een geschiedenis van branden. Aan de andere kant is manuka te vinden op plaatsen waar herhaalde branden de bodem hebben aangetast.

Geografie van het Nationaal Park

Met een oppervlakte van 237 km² (92 vierkante mijl; 59.000 acres) is Nationaal Park Abel Tasman het kleinste van de nationale parken van Nieuw-Zeeland. Het bestaat uit een bebost en bergachtig gebied ten noorden van de valleien van de rivieren Tākaka en Riwaka en grenst in het noorden aan de wateren van Golden Bay/Mohua en Tasman Bay. Binnen het park liggen verschillende kusteilanden, zoals de Tata-eilanden in Golden Bay/Mohua, en de Tonga, Motuareronui/Adele en Fisherman-eilanden in Tasman Bay.

Het park strekt zich niet uit voorbij de gemiddelde hoogwaterlijn aan de aangrenzende kust. Tussen de hoog- en laagwaterlijnen zijn de stranden aangewezen als Scenic Reserve, met een totale oppervlakte van 7,74 km² (2,99 vierkante mijl). Het Tonga Island Marine Reserve grenst aan een deel van het park.

Het Abel Tasman Monument, hoewel niet gelegen binnen het park, herdenkt het eerste contact tussen Europeanen en Māori en bevindt zich nabij het noordelijke uiteinde van het park.

Rivieren en Estuaria

De rivieren en estuaria binnen het aangewezen gebied van Abel Tasman Park zijn opmerkelijk vanwege de zuiverheid van hun inheemse visgemeenschappen. Dit is grotendeels te danken aan de relatief onaangetaste aard van de stroomgebieden van het park en hun nabijheid tot de zee, wat toegang biedt tot inanga (witvis) en andere inheemse vislarven die migreren.

Veertien inheemse vissoorten zijn geïdentificeerd, waaronder bedreigde soorten zoals de shortjaw en giant kokopu, kōaro en inanga. Banded kokopu, die niet bedreigd zijn, kunnen vaak worden gezien in kleine poelen als je rustig blijft.

De ongestoorde estuaria zijn een belangrijk kenmerk van de kust van Abel Tasman en veranderen voortdurend met de getijden. De regelmatige aanvoer van voedingsstoffen uit de zee ondersteunt een diversiteit aan vissen, slakken, wormen en krabben, die op hun beurt voedsel zijn voor waadvogels. Omdat ze zanderig zijn in plaats van modderig, zijn de estuaria van het park gemakkelijk te verkennen bij laag water.

In gebieden die alleen door de hoogste getijden worden overspoeld, groeit zoutmoerasvegetatie zoals riet, glaswortel en zeeprimula. Deze planten vangen bewegend zand op, vaak beginnend aan een lang proces dat kan leiden tot de vervanging van de estuariene gemeenschap door een terrestrische gemeenschap.

Ecologie van het Nationaal Park

Nationaal Park Abel Tasman onderscheidt zich van andere nationale parken in Nieuw-Zeeland door de aanzienlijke milieuwijzigingen die het in de loop van zijn geschiedenis heeft ondergaan. Vroege Europese kolonisten verbrandden of rooiden een groot deel van het bos, alleen om te ontdekken dat de bodem ongeschikt was voor landbouw. Deze praktijk verwoestte niet alleen veel van de vegetatie, maar introduceerde ook invasieve planten die nu in het hele park te vinden zijn. Echter, na verloop van tijd keren de oorspronkelijke ecosystemen en bossen geleidelijk terug.

Het park herbergt een verscheidenheid aan habitats, waaronder kustbossen, subalpiene moerassen en zandduinen. Deze diversiteit ondersteunt veel verschillende soorten. De eilanden binnen het park, met name Tonga, Motuareronui/Adele en Fisherman Islands, die de grootste zijn, hebben minder veranderingen ondergaan en zijn niet geïnfiltreerd door zoogdierpredatoren. Daarom herbergen deze eilanden soorten die in andere delen van het park niet voorkomen, en er zijn meer beperkingen op de toegang voor bezoekers.

Klimaat en Beste Tijd om Abel Tasman, Nieuw-Zeeland te Bezoeken

De regio Nelson-Tasman geniet van een mild maritiem klimaat en een van de hoogste hoeveelheden zonneschijn per jaar in het land. Dus, wanneer is de ideale tijd om Abel Tasman te bezoeken? De keuze is aan jou.

Lente

Maanden: september, oktober, november
Klimaat: Hoewel het begin van de lente regen kan brengen, zijn de dagtemperaturen mild, variërend van 16 tot 19°C (61 tot 66°F). Het Labor Weekend in oktober markeert de onofficiële start van het hoogseizoen, met een groeiende energie en voelbare anticipatie op de zomer.

Zomer

Maanden: december, januari, februari
Klimaat: De zomer in Abel Tasman biedt dagtemperaturen tussen 20 en 25°C (68 en 77°F), waardoor de regio verandert in een subtropisch paradijs. Het hoogseizoen loopt van Kerstmis tot de tweede week van januari, dus het is cruciaal om activiteiten en accommodatie van tevoren te boeken.

Herfst

Maanden: maart, april, mei
Klimaat: Met dagtemperaturen tussen 17 en 21°C (62 en 70°F) is de herfst mild en nog steeds geschikt om te zwemmen. Minder bezoekers en stabiel weer maken maart de populairste maand voor langere wandelingen.

Winter

Maanden: juni, juli, augustus
Klimaat: Dagtemperaturen variëren van 12 tot 16°C (53 tot 61°F), en hoewel het koel is, biedt de winter zonnige en stabiele dagen, ideaal om van het park te genieten zonder de drukte. Winteravonden zijn perfect om te ontspannen bij een open haard in de verspreide hutten in het park.

Accommodatie Binnen het Nationaal Park: Waar te Verblijven?

Geloof ons als we zeggen dat je de natuur pas echt zult ervaren als je een nacht hebt doorgebracht in Nationaal Park Abel Tasman, in de regio Nelson-Tasman. Je zult rust, vrede en harmonie voelen in een onbeschrijfelijke omgeving. Het geruis van de golven ‘s nachts maakt de slaap aangenaam, zeer vredig en uiterst plezierig, terwijl je ‘s ochtends luistert naar het vogelgezang. Het is een unieke ervaring als je de kans hebt om binnen het park te verblijven.

Om binnen het beschermde gebied te overnachten, zijn er aangewezen kampeerzones, zodat je je tent kunt opzetten en ten volle kunt genieten van dit paradijs aan de Tasmanzee. Bovendien kun je zwemmen in helder water en de zonnestralen op je huid voelen.

Er zijn ook lodges aan het strand voor degenen die meer comfort en VIP-diensten direct aan het strand prefereren.

Hoe Kom Je in Nationaal Park Abel Tasman

Met een oppervlakte van 22.530 hectare is Abel Tasman het kleinste nationale park van Nieuw-Zeeland. Het bevindt zich aan de top van het Zuidereiland, met de dichtstbijzijnde steden Motueka, Takaka en Kaiteriteri.

Wegen verbinden Marahau en Totaranui aan beide uiteinden van het kustpad, op 1,5 en 2,5 uur rijden van Nelson, wat toegang biedt tot het interne padensysteem.

Om het park te bereiken, worden er regelmatige en op aanvraag busdiensten aangeboden vanuit lokale steden en vanuit Nelson, evenals boot- en watertaxidiensten.